De beste videodrone

De DJI Mavic 2 Pro verschilt slechts in één opzicht van de DJI Mavic 2 Zoom: in de camera. Hier heeft de Chinese fabrikant een Hasselbladcamera geïnstalleerd, die iets betere resultaten oplevert, maar het moet zonder zoom.

Het belangrijkste kenmerk is de één-inch CMOS-sensor met 20 megapixels, instelbaar diafragma van F2.8 tot F11 met 10-bits Dlog-M-kleurprofiel en 10-bits HDR-video. Dankzij de grotere sensor kan de Mavic 2 Pro betere foto’s en video’s produceren, vooral bij weinig licht.

In de praktijk kan de Mavic 2 Pro de Mavic 2 Zoom inderdaad verslaan in directe foto- en videovergelijking – de verschillen zijn niet groot, maar ze zijn wel merkbaar. Tenminste als je de originele bestanden bekijkt. Maar online portalen zoals YouTube plukken de vruchten van datacompressie. Bovendien zijn de extra creatieve mogelijkheden die de zoom biedt belangrijker voor ons dan de iets betere videokwaliteit.

De Mavic 2 Pro inspireert met zeer dynamische opnamen met grote scherptediepte, minimale beeldruis en enorme aandacht voor detail. Kleuren zijn uiterst natuurlijk en levendig. Het DNG-formaat maakt een uitgebreide nabewerking mogelijk. De foto’s kunnen worden genomen met 5.472 × 3.648 pixels en het handmatig instelbare ISO-bereik van 100 – 12.800 is groter dan bij de Mavic 2 Zoom. Vooral als het gaat om contrast, het benadrukken van zeer heldere en zeer donkere gebieden, is de Pro op zijn best.

Mavic 2 Zoom of Mavic 2 Pro? Voor de meeste hobbyfilmers en -fotografen is de Mavic 2 Zoom, die ongeveer 250 euro goedkoper is, geschikter – de Zoom is een opwindend extraatje dat gebruikt kan worden om films merkbaar op te vrolijken. Als u onvoorwaardelijk in kwaliteit bent, in moeilijke lichtomstandigheden of in het donker aan het filmen bent en een professionele post-productie fotograaf bent, dan raden wij de Hasselblad versie aan.

Trouwens: u kunt de camera’s op de Mavic 2 verwisselen. Hiervoor moet de drone echter wel naar de DJI-klantenservice worden gestuurd.

De DJI Mavic Air heeft vele mogelijkheden en functies die absoluut inspirerend zijn. De stijlvolle quadrocopter is een mengeling van de kleinere Spark en de grotere Mavic Pro.

Met 430 gram weegt hij beduidend minder dan de 734 gram Mavic. Dankzij het vouwmechanisme past het vliegtuig van 49 x 83 x 168 millimeter gemakkelijk in elke rugzak en zelfs in grotere jaszakken.

De schroeven zijn niet opvouwbaar en kunnen voor transport gemonteerd blijven. Voor het opstijgen worden de voorste gewrichten eerst uitgeklapt, daarna kunnen de achterste armen naar buiten worden gezwenkt. Al met al lijkt de constructie zeer stabiel en van hoge kwaliteit.

De Mavic Air is verkrijgbaar in de kleuren wit, zwart en rood. Achteraan, achter een klep, zit een compartiment voor de SD-kaart – helaas is het verwijderen van de geheugenkaart een beetje lastig omdat het plastic kapje in de weg zit. Maar voor het eerst heeft DJI ook een vast intern geheugen ingebouwd. Dit is acht gigabyte groot op de Mavic Air. Tijdens onze eerste testvlucht heeft de quadrocopter ons uit de problemen geholpen omdat de ingepakte geheugenkaart niet snel genoeg was voor UHD opnames.

Aan de voorzijde is de camera uitgerust met een mechanische drie-assige gimbal, die zorgt voor meer stabiliteit in de opnamen. In vergelijking met de Spark is dit een aanzienlijke verbetering, aangezien er slechts een twee-assige gimbal wordt gebruikt. Doordat de camera in de behuizing is getrokken, is deze goed beschermd, veel beter dan de Mavic Pro. De uitgekiende beschermkap zorgt ervoor dat er tijdens het transport van de drone niets met de camera gebeurt.

Een ander argument ten gunste van de Mavic Air zijn de vele sensoren om crahs te voorkomen. Naast het naar beneden gerichte infraroodsysteem heeft de Copter ook voor- en achtersensoren. Obstakels worden niet alleen optisch weergegeven op de app, Mavic Air stopt er automatisch voor of vermijdt ze zelfs indien gewenst. Obstakels worden echter alleen geregistreerd wanneer er in de normale modus wordt gevlogen. In dit geval zijn snelheden van bijna 30 km/u mogelijk. In de Sportmodus, met een maximumsnelheid van 68 km/u, is de obstakeldetectie uitgeschakeld. In de test werkte de functie zeer betrouwbaar – zowel in de voorwaartse als in de achterwaartse vlucht. In het algemeen moet u echter niet voor honderd procent vertrouwen op deze veiligheidsfunctie.

De Mavic Air wordt aangestuurd door een kleine controller – die vrijwel identiek is aan de afstandsbediening, die optioneel verkrijgbaar is voor de Spark. Er is geen display. De bedieningssticks kunnen worden losgeschroefd en in de uitklapbare houder van de smartphone worden opgeborgen, zodat de controller nog minder ruimte in beslag neemt. De smartphone wordt ook via een USB-kabel aangesloten – deze oplossing is veiliger en biedt meer stabiliteit dan de WLAN-variant voor de Spark.

Dit is een nadeel ten opzichte van de Mavic Pro, die op het internet al gretig wordt besproken: Het bereik tussen de afstandsbediening en het vliegtuig is minder groot. Terwijl DJI tot twee kilometer aangeeft voor de Mavic Air, heeft de Mavic Pro een bereik tot vier kilometer. De reden hiervoor is een andere overdrachtsmethode.

249 gram! Deze waarde is zo belangrijk voor DJI dat het zelfs de rechterkant van de nieuwe Mavic Mini siert. De drone valt dus onder de magische grens van 250 gram, waarboven de wet voorschrijft dat deze gemarkeerd moet worden met een brandwerende badge met de naam en het adres van de eigenaar.

De DJI Mavic Mini is niet alleen verrassend licht, maar ook compact en veel handiger dan de Mavic Air. Wanneer alle vier de armen met de propellers zijn opgeklapt, meet het vliegtuig slechts 14 × 8,2 × 5,7 centimeter. Dit betekent dat de drone gemakkelijk verdwijnt in elke jaszak. De schroeven zijn stevig aan elkaar geschroefd, maar hoeven niet te worden gedemonteerd voor het transport. Bladen kunnen individueel worden vervangen. De poging om gewicht te besparen is duidelijk in de Chinese vliegmachine. Het grijze plastic ziet er niet zo hoogwaardig uit als bij de andere DJI-modellen, de gleuven aan de onderkant van de romp hebben minder een koelende functie maar dienen om het gewicht te verminderen. Maar al met al valt er niets te bekritiseren in de kwaliteit van de afwerking.

De batterij verdwijnt achter een plastic flap in de achterkant. De MicroSD-geheugenkaart zit eronder. Aan de voorkant zit ook een drie-assige gimbal in deze dwerg. De camera is bekend van de Mavic Air of de DJI Osmo Pocket. De Mavic Mini filmt echter niet met een UHD-resolutie, maar met 2.720 x 1.530 pixels (2,7 K) in het beste geval. In deze opstelling zijn er maximaal 25 of 30 volledige frames. Als u 50 of 60 volledige frames wilt gebruiken, moet u gaan voor Full-HD resolutie. DJI heeft de datasnelheid teruggebracht tot 40 MBit/s.

Uiteraard is de Mavic Mini ook geschikt voor fotografie. Het kan schieten in 4:3 of 16:9 formaat met 4.000 x 3.000 of 4.000 x 2.250 pixels. Enkelvoudige en interval (2/3/5/7/10/15/20/30/60 seconden) modi zijn beschikbaar. Nadeel ten opzichte van de duurdere DJI-drones: Voor het fotoformaat moet je tevreden zijn met JPG. Mavic Mini heeft niets te maken met RAW-bestanden, die veel meer ruimte laten in de nabewerking.

Voor een eerlijke prijs van bijna 400 euro moet men leven met verdere tekorten in de apparatuur. Voorzichtigheid is dus geboden bij het vliegen, want de kleine quadrocopter heeft geen afstandssensoren aan boord. Met een maximum snelheid van 46 kilometer per uur is dat genoeg voor deze kleine vliegende dwerg. Als u de “CineSmooth”-modus selecteert, is de drone zelfs tevreden met slechts 15 kilometer per uur – maar het maakt nauwkeurigere rotaties mogelijk en stabiliseert bovendien de gimbal van de camera.

Met deze app kun je de beproefde “DJI Go 4” applicatie niet meer gebruiken, maar moet je overschakelen naar de nieuwe “DJI Fly” app. Voor de meer ambitieuze dronepiloten zal deze toepassing een doorn in het oog zijn vanwege de verdampte functionaliteit. De compacte Mavic Mini is echter vooral gericht op beginners of iedereen die snel een opname op een geheugenkaart wil vastleggen. In beide gevallen is het begrijpelijk dat de functieset niet zo uitbundig is.

Toch kunt u kiezen of de ISO-instelling automatisch (100 – 1600) of handmatig (100 – 3200) moet worden uitgevoerd. U kunt ook de belichting, de resolutie tijdens het filmen en single- en intervalopnamen beïnvloeden. De temperatuur van de batterij en de vliegtijd kunnen te allen tijde worden bewaakt, evenals de vlieghoogte en de afstand.